+1929
İmtahan günlərindən biridir. Qış semestri bitir, iliyimi donduran soyuq var, xəstəlikdən elə bir haldayam ki gözümü yarım açıram. Evimizin yaxınlığındaki dayanacaq orta məktəbin qarşısında olduğu üçün günün müəyyən saatlarında itətök vəhşi uşaqlar və həyasız anaları olur. Mən dayanacağa çatanda da dərs saatının başlamasına yarım saat qalmışdı. Aptektən ağrıkəsici aldım ki bəlkə özümə gələm. Dərmanı içmək üçün dayanacaqdaki al marketə su almağa girəndə iynə atsan kiminsə başına düşəsi idi. Nə isə, getdim suyu götürdüm, gəldim növbədə gözlədim, ayaq üstə durmağa halım yoxdur artıq. Sıra mənə çatanda qadının biri qaça qaça gəlib bir klok kökə, suxarı, çöplü sok kimi şeyləri gətirdi tökdü kassanın üstünə. Belə üzünə çönüb baxanda dünyanın ən haqlı adamı bu imiş kimi "uşaqlarnanam eee, qoy vuruum, tez keçiiim, dərs başdıyacey indi". Məsələ burasındadır ki, dərsə yarım saat var, saat yarım sonra başlayacaq imtahan üçün isə 45dəq avtobus, 43dəq metro, 20dəq piyada yolum var idi. Əgər allah baba sizi övlad payı ilə "mükafatlandırıbsa" bunun sadəcə sizin üçün xoş olduğunu bilməyinizi istərdim. Hərənin özünə şirin gəlir uşağı. Başqasına yox. Əksinə, çox da inkişaf etməmiş cəmiyyətin minimum mədəniyyətini də sizin tərbiyədən qıt qoyduğunuz uşaqların hərəkətləri qarşısında "uşaqdı da, nə qanır" müdafiəsi yerlə bir edir.
"evləndinsə doğmalısan" mottosu ilə, valideynlik, hətta analıq haqqında heçbir fikri olmayan insanların törəyib tökdüyü uşaqlarla özlərinə hər yerdə üstünlük verilməli olduğu qaydasını çıxaranın üzünə tüpürsünlər.
